“นะ…นายพูดอะไรน่ะ อึก!!!” ถ้าที่ผมทำมันไม่ดีนัก ผมจะทำให้พี่รู้เลยว่าผมน่ะเลวแค่ไหน
ริมฝีปากหนาบดขยี้เข้าไปที่ริมฝีปากบางข้างหน้าอย่างร้อนรน
ไม่ฟังเสียงเล็กๆ หรือมือที่กำลังดันร่างเขาให้ออกห่าง
เมื่ออารมรณ์อยู่เหนือเหตุผลก็ไม่มีอะไรที่จะมาขัดแล้วล่ะ
ร่างสูงสอดลิ้นร้อนเข้าไปอย่างโหยหา กวาดต้อนทุกความหวานในริมฝีปากบางอย่างกระหาย
ดั่งแวมไพร์ที่ต้องการเลือดหวานมาดำรงชีวิต
ไม่เพื่อแค่ริมฝีปากที่อยากจะช่วงชิงมา
แต่มันเป็นทั้งร่างกายที่ร่างสูงต้องการ ถ้าถามว่าตอนนี้มีความสุขหรอ? มันไม่มีหรอก
เพราะคนตัวเล็กข้างหน้าไม่ได้มีความสมยอมเลยสักนิด แต่เพราะความอยากเอาชนะ อยากจะให้ทุกคนรู้ว่าร่างเล็กนี้เป็นของเขาเพียงคนเดียว
แต่…เป็นในฐานะอะไร
แม้กระทั่งเซฮุนเองก็ยังตอบไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“ซะ…เซฮุน”
ร่างเล็กเรียกชื่อคนตรงหน้าอย่างเหนื่อยอ่อนเพราะการบดจูบเมื่อสักครู่
ร่างสูงไม่ฟังเสียงอะไรทั้งนั้น
ถาโถมเข้าคร่อมร่างบาง จูบซับทุกรอยไม่ว่าอะไรก็ตาม
ไม่อยากให้บนร่างบางนี้มีสัมผัสของคนอื่น เขาจะทาบทับ
จะลบล้างทุกสัมผัสนั่นออกไปให้หมด
ริมฝีปากหนาเลื่อนจากผิวหน้าของคนเป็นพี่
ค่อยๆถดลงมาจนถึงลำคอระหงส์ขาวเนียน มีกลิ่นหอมอ่อนๆของคนตรงหน้า
แม้จะยังไม่ได้อาบน้ำมาทั้งวันแต่กลิ่นเหงื่ออ่อนๆอย่างนี้กลับมีเสน่ห์ดึงดูดมากกว่าน้ำหอมราคาแพงใดๆ
อยากจะจูบซับทุกรอย…
เมื่อถึงนะจุดๆนี้
ยากแล้วที่จะหยุดการกระทำ จากที่ตอนแรกร่างเล็กตะเกียกตะกายพยายามดันร่างสูงออก
แต่เมื่อเจอสัมผัสที่ยากจะปฏิเสธนี้ร่างบางที่อยู่ภายใต้ก็แทบจะละลาย
ถึงอายุของร่างสูงที่น้อยกว่า แต่ประสบการณ์ที่มีนั้นมีมากกว่าคนเป็นพี่ซะอีก
“อื้อ…”
เสียงครางเบาๆของคนร่างเล็กที่บริเวณใบหน้าหวานมีเหงื่อซึมออกมาเล็กๆ
แม้ตอนนี้ในห้องยังเปิดเครื่องปรับอากาศอยู่ก็ตาม
อุณหภูมิของร่างกายทั้งสองกับสูงขึ้น แต่มือเรียวค่อยๆเลื่อนไปจับไหล่ร่างสูง
แล้วออกแรงดันให้ร่างสูงหงายหลังลงไป
“อ๊ะ!”
คนที่ตอนนี้ได้นอนอยู่ใต้ร่างเล็กร้องขึ้น เพราะความสูงที่ต่างกันไม่มาก
แถมร่างเล็กยังเป็นนักกีฬาก็เลยผลักคนที่เอาแต่ใจนอนลงใต้ร่างตัวเองอย่างไม่ยากเย็นนัก
แล้วร่างเล็กก็เริ่มลากลิ้นเล็กไปตามลำคอคนตัวสูงอย่างลงโทษ
ถึงแม้ว่าร่างเล็กจะไม่กร้านโลกเหมือนคนตรงหน้า
แต่ใช่ว่าจะไม่เคยมีประสบการณ์อย่างว่ามาก่อนซะที่ไหน
เพราะทิฐิที่ตัวเองก่อไว้เลยทำให้ความแมนที่สะสมอยู่พลุ่งพล่านกดคนตัวสูงลงได้
ร่างเล็กค่อยๆดูเม้มไม่ตามคอขาวอย่างหื่นกระหายไม่แพ้กัน
จนคนตัวสูงก็แอบเคลิ้มไปบ้าง
“อ๊า…อื้ม”
เสียงคนที่กำลังถูกคร่อมอยู่ดังขึ้น
เมื่อหนาค่อยๆสอดเข้าไปในเสื้อของคนที่กำลังสนุกกับลำคอของตนอยู่
ลูบไล้ไปเรื่อยๆจนถึงยอดออกสีหวาน พร้อมกับคลึงเบาๆ ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อย
แต่ก็ยังคงไม่ละกับกิจที่ตอนกำลังทำอยู่
แถมยังลากลิ้นเรียวลงมามือเล็กก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อคนตัวสูงช้าๆ
เมื่อถอดเสื้อตัวที่เหมือนเป็นกำแพงขวางอยู่นั้นออก
ร่างเล็กก็ทำท่าเหมือนกับเจอของเล่นชิ้นใหม่ และจู่มโจมเข้าหาทันที ริมฝีปากเล็กดูดคลึงยอดอกสีหวานของคนร่างสูงจนเกิดเสียง
มือที่ว่างก็เริ่มสอดส่องหาสิ่งที่อยู่บริเวณขาคงตน
ตอนนี้บริเวณนั้นก็เริ่มนูนขึ้นมาอย่างอึดอัด
มือเรียวค่อยๆปลดตะขอกางเกงออกอย่างช้าๆแล้วรูดซิบลง และล้วงเขาไปดึงแก่นกายที่กำลังตั้งชันขึ้นมาเพราะกาบกระทำของคนตัวเล็ก
แล้วรูดขึ้นลงเบาๆทำเอาคนร่างสูงที่นอนอยู่เผลอครางออกมาอย่างชอบใจ ไม่นานนักน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาเปรอะมือเล็ก
คนตัวเล็กจึงค่อยๆปลดกางเกงของตนออกแล้วดึงให้สะโพกร่างสูงอยู่ในตำแหน่งที่พอเหมาะ
“พะ…พี่ คือ…”
คนตัวสูงรู้ชะตากรรมต่อไปตัวเองจะเป็นยังไงเลยพูดทักท้วงขึ้น
“หึ…เห็นอย่างนี้พี่ไม่เคะนะ”
แล้วมือเรียวก็จับแก่นกายของตนค่อยๆสอดเข้าไปในช่องทางสีชมพูด้านหลังช้าๆ
แต่เพราะยังไม่เคยก็ทำให้คนที่ถูกกระทำสะดุ้งด้วยความเจ็บ
“อื้อ…แต่ผมเจ็บ”
“น่า…แป๊บเดียวเอง พี่จะทำเบาๆแล้วกัน”
คนตัวเล็กค่อยๆสอดใส่เข้าไปช้าๆ คนตัวสูงกำมือแน่น
เพราะสองความรู้สึกที่มีมันกำลังทะเลาะกันอยู่
ทั้งความรู้สึกเสียวที่มือเล็กกำลังปรนเปลอให้ตน
และความรู้สึกเจ็บที่กำลังแผ่ซ่านทั่วสะโพก
“แฮ่กๆ”
เสียงสองเสียงประสานกันหลังจากทุกอย่างเข้าที่ดีแล้ว
เสียงของสองสิ่งกระทบกันดังลั่นทำให้คนที่ถูกกระทำหน้าแดงขึ้น
“อึ้ก…”
และแล้วน้ำสีขาวก็พุ่งเต็มช่องทางด้านหลังของคนตัวสูงเยอะจนไหลย้อยออกมา
เมื่อเสร็จภารกิจจนคนตัวเล็กค่อนข้าเหนื่อยอ่อน
แต่คนตัวสูงกลับไม่เลยสักนิด เจ็บก็เจ็บถึงตอนหลังๆจะรู้สึกดีมากก็ตาม
แต่นี่ไม่ใช่วิถีของเซฮุนเลยสักนิด เขาชอบที่จะรุกมากกว่า
คนตัวสูงเลยจับแก่นกายของตนสอดใส่เข้าไปทางช่องทางด้านหังของคนตัวเล็กทันทีโดยไม่บอกไม่กล่าว
ทำให้คนตัวเล็กร้องท้วง
แต่ก็ไม่ทันการเพราะแก่นกายขนาดใหญ่กว่าของตนก็กำลังรุกล้ำช่องทางด้านหลังอย่างรุนแรง
เข้าออกๆอย่าบ้าคลั่ง เพราะความต้องการที่อัดอั้นมานาน
“อ๊า…แรงอีก”
เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของคนตัวเล็กที่ถูกทำอย่างนี้เลยไม่มีความรู้สึกเจ็บมากมายนัก
มันรู้สึกดีด้วยซ้ำไป
“อืม…”
เสียงครางสองเสียงประสานกันระงมไปทั่วห้องนั่งเล่น พลัดกันแกล้งกันไปแกล้งกันมา
ทั้งเหนื่อยแต่ก็พร้อมที่จะทำ ความโกรธที่มีก่อนหน้านั้นมลายหายไปหมด
เพราะความสุขที่ร่างเล็กมอบให้
กลับไปอ่านเนื้อเรื่องเต็มและคอมเมนท์ได้ที่ : http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=976273&chapter=4
