วันอังคารที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2557
Last man standing ep.14[NC cut]
“พี่อยู่เฉยๆเถอะ เดี๋ยวผมทำเอง” ร่างสูงพูดพลางกดจูบลงที่ริมฝีปากบางซ้ำๆ
“นาย…” เมื่อผละออก
ร่างเล็กในอ้อมกอดได้แต่เม้มปากแน่น
“ต่อไปนี้พี่ต้องรักผมคนเดียวนะ
ไม่งั้นเดี๋ยวโดน” มือหนาพูดพลางเชยคางมนขึ้น
แล้วใช่สายตาคมจ้องลึกเข้าไปนัยน์ตาหวาน
“โดนอะไร?” เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา
เพราะกลัวที่เดาไว้จะถูก
“ผมจะ…ให้ตายคาอกผมเลย”
“ย้า~” มือบางตีไหล่หนาไปเบาๆ
ซึ่งมันไม่สะเทือนเลยแม้แต่น้อย
มือหนาจัดการรวบแขนเล็กทั้งสองขึ้นแล้วตรึงไว้เหนือศีรษะ
บดริมฝีปากร้อนแรงให้คนตัวเล็กแทบจะยืนต่อไม่ไหว
ร่างสูงจึงค่อยๆดันร่างเล็กนอนราบที่โซฟาข้างกาย ลิ้นหนาตะวัดวนดูน้ำหวานจากโพรงปากเล็กอย่างกระหาย
แต่ดูเหมือนว่าคนใต้ร่างจะไม่ยอมเหมือนกัน
จึงพลัดกันวนไปวนมาจนเกิดเสียงดังกังวานให้ใจทั้งสองเต้นแรงขึ้นไปอีก
มือหนาเริ่มไม่อยู่สุข ลูบไล้ไปตามแขนขาวอย่างคิดถึงเลื่อนไปถึงชายขอบเสื้อ
“อื้อ…” ร่างเล็กครางประท้วงเล็กน้อย
แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะคนตัวสูงกำลังบดขยี้ริมฝีปากอย่างรุนแรงจนไม่เว้นวรรคหายใจ
มือหนาลากไปภายใต้เสื้อยืดของคนตัวเล็กแล้วค่อยๆเลิกเสื้อขึ้นจนถึงหน้าอกบาง
เผยให้เห็นผิวขาวเนียนที่เขาเคยสัมผัสเมื่อนานมาแล้ว
ร่างสูงผละออกจากจูบแล้วค่อยๆไล้ลิ้นไปตามซอกคอขาว
สูดกลิ่นหอมหวนอย่างลืมตัว
ลืมหนาก็ไม่หยุดนิ่งลากไปมาจนเลื่อนมาถึงยอดอกสีชมพูอ่อน
แล้วใช้นิ้วชี้คลึงเพื่อปลุกความต้องการของคนใต้ร่าง
“อ้ะ…ซะ..เซฮุน”
“กลิ่นหอมของพี่กำลังทำให้ผมคลั่งนะ”
เสียงทุ้งเอ่ยขึ้นเบาๆที่ข้างหูทำให้ร่างเล็กใจเต้นแรงโครมคราม “ผมขอนะครับ” ไม่พูดเปล่า
พลางลุกขึ้นแล้วปลดกางเกงของตนและร่างเล็กออก จนคนตัวเล็กอายจนเอามือขึ้นมาปิดหน้า
“ทำอย่างกับพี่ไม่เคยอย่างงั้นแหล่ะ”
“ก็มันอายนี่” คนตัวเล็กบ่นงุ้งงิ้ง
แต่ส่วนล่างกลับรู้สึกวาบหวิว
นี่ไม่คิดจะปิดแอร์เลยหรือไงกันเนี่ย…
“เดี๋ยวพี่ก็ชิน”
พูดจบร่างสูงก็จบขาขาวสองข้างของคนตัวเล็กขึ้นพลาดไหล่ เผยให้เห็นช่องทางรักสีสวย
เขาขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้แก่นกายสามารถสอดผ่านเข้าไปได้
เพียงแค่เอาจ่อไว้ที่ปากทางคนตัวเล็กก็ถึงกับร้องลั่น
“อ้า…มันเจ็บ”
“ผมบอกแล้วไง…เดี๋ยวก็ชิน”
ร่างสูงค่อยๆเบียดร่างเข้าหาร่างเล็กที่ใช้มือจิกแน่นที่พนักพิงโซฟา
ความรู้สึกเจ็บและวาบหวิวกำลังครอบงำร่างกายส่วนล่างของเขาอยู่
ร่างเล็กบอดเล็กน้อยเมื่อคนตัวสูงเบียดแก่นกายเข้าไปได้จนสุด “อื้อ…แน่นจัง”
“…อื้อ…”
ร่างเล็กทำได้เพียงครางออกมาอย่างเบาๆ เมื่อเห็นอย่างนั้นร่างสูงจึงคิดสนุก
ค่อยๆขยับร่างกายส่วนล่างให้เร็วขึ้นจนคนใต้ร่างครางลั่น จนพูดไม่เป็นภาษา
“อ้ะ…เซฮุน มัน…อื้อ”
“มันอะไรครับ?”
ร่างสูงแกล้งหยอกคนตัวเล็กเล่น
เมื่อเคลื่อนกายได้ง่ายขึ้นจึงขยับสะโพกของตนเร็วขึ้นเพื่อตอบรับตามเสียวซ่านที่มี
“มันเสียว…อื้อ”
ร่างเล็กครางแล้วกัดปากแน่น
“ครางออกมาสิครับ
ผมอยากได้ยินเสียงพี่”
“อ้า…เร็วอีกสิ”
ร่างสูงยิ้มรับอย่างอารมณ์ดีและซอยช่วงเอวให้ถี่ขึ้นจน
พร้อมกับใช้มือหนารูดแก่นกายของคนตัวเล็กให้ถึงไปด้วยกัน ไม่นานนักทั้งสองก็ล้มลงนอนข้างกันอย่างเหนื่อยอ่อนกับกิจกรรมที่ทำไปเมื่อครู่
“ต่อกันไหมครับ?” ร่างสูงยิ้มร่าง
นอนมองคนหน้าหวานจากด้านข้าง
“นายนี่นะ วันนี้พี่ต้องไปเคลียร์เรื่องให้จบก่อนนะ”
“…ก็ได้ครับ ผมไปด้วยนะ”
“นายจะไปทำไม”
“เผื่อเขาลงพี่ไงอยากรั้งพี่ขึ้นมาทำไง
ผมไปด้วยดีกว่าเยอะ”
“อ่าๆ แล้วแต่เถอะ
พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ” ลู่หานลุกขึ้นจากเตียง แต่ความเจ็บนั้นยังแผ่ซ่านไปตามช่วงเอว
แม้จะไม่เจ็บเท่าครั้งแรกก็ตาม แต่มันก็เจ็บอยู่ดีล่ะน่า -0-
“สภาพนี้ให้ผมอาบให้ไหมครับ”
เจ้าแป๊ะยิ้มยิ้มมองช่วงขาของร่างเล็กด้วยรอยยิ้มแสนหื่น
“เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปไหนกันพอดี”
ลู่หานพองลมที่แก้มเล็กน้อยแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
“แต่คืนนี้พี่ไม่รอดแน่
เชื่อผมสิครับ”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปากคนอายุน้อยกว่าที่นั่งมองประตูห้องน้ำ
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)